Czy jako ekspert od nauk stosowanych nad rozwojem młodzieży możesz powiedzieć, co oznacza dla Ciebie sukces w dorastaniu?
Potrzebne są pewne atrybuty pozwalający nie tylko rozwijać się indywidualnie, ale też w relacji z innymi. W prostych słowach: nikt z nas nie jest Robinsonem Crusoe, a nasze otoczenie z pewnością nie jest wyspą. Musimy wykształcić w sobie zdolność do życia pośród innych ludzi i się z nimi dogadywać. Ten sposób rozwoju umożliwia powiązanie własnych interesów, celów, aspiracji i starań. Tak więc pozytywny rozwój młodzieży (PYD) oznacza stawanie się osobą, która rozumie intymne związki między własną osobą a innymi osobami i otoczeniem społecznym. Taka osoba stara się wdrożyć pozytywną zmianę dla siebie samej, jej rodziny, społeczności i całego społeczeństwa. Jak wiecie, stworzyłem konkretny model dla tego zjawiska, który nazywam „ 5C pozytywnego rozwoju młodzieży”, który składa się z pięciu filarów „Confidence” (pewność siebie), „Character” (charakter), „Contribution” (wkład), „Competence” (kompetencja) oraz „Connection” (więź). O te wartości należy dbać, aby młode osoby mogły rozwinąć zdrową i wartościową osobowość w dorosłym życiu. Jeśli w tych obszarach rozwój będzie skuteczny, osoba będzie w stanie funkcjonować w sposób, w jaki właśnie opisałem. Oczywiście edukatorzy nie muszą dostosowywać się do „Modelu 5C” Lerner’a. Na przykład, kolega Bill Damon w czasie wykładów na Uniwersytecie w Stanford odnosi się do „pozytywnego”, a nawet „szlachetnego” celu, aby określić cechy osoby odnoszącej sukcesy. We wszystkich jednak przypadkach PYD obejmuje relacje z obopólnymi korzyściami dla danej osoby oraz jej otoczenia.