Łysienie plackowate – czym się odznacza i jak z nim wygrać?

Łysienie plackowate to przewlekła choroba zapalna skóry, w wyniku której dochodzi do uszkodzenia mieszków włosowych. Efektem tego jest nadmierne wypadanie włosów i tworzenie się charakterystycznych łysych obszarów, najczęściej na głowie, ale nierzadko również w innych rejonach ciała.

Łysienie plackowate dotyka w równym stopniu kobiet i mężczyzn. Najczęściej występuje u osób młodych w wieku 20-30 lat, jednak początki choroby mogą pojawiać się jeszcze w dzieciństwie. Im u młodszego pacjenta zostanie zdiagnozowane schorzenie, tym trudniejsze może być jego leczenie. Co ważne, postępująca choroba może objąć nie tylko całą głowę, ale i rzęsy, brwi, brodę czy włosy łonowe, a także zmiany paznokciowe. To tak zwane łysienie plackowate złośliwe, które dodatkowo charakteryzuje się brakiem odrastania włosów.

Wyróżnia się jeszcze kilka innych odmian tej choroby m.in.:

• łysienie plackowate całkowite, które objawia się całkowitą utratą włosów na głowie,
• łysienie ogniskowe, w którym plamy zapalne tworzą się w obrębie jednej części ciała,
• łysienie uogólnione, gdzie brak mieszków włosowych występuje na całym ciele.

Wspomniane rodzaje schorzenia nie tylko powodują radykalną zmianę wyglądu pacjenta, ale i w wielu przypadkach są główną przyczyną zaburzeń na tle psychicznym. Ma to związek ze spadkiem pewności siebie, poczucia atrakcyjności i nieakceptowaniem przez chorego swojego odbicia w lustrze.

Przyczyny choroby nie są do końca znane, jednak uznaje się, że ma ona podłoże autoimmunologiczne. Oznacza to, że organizm traktuje mieszki włosowe jako „obce” i zaczyna je atakować. Dochodzi do stanu zapalnego, a w konsekwencji do ich uszkodzenia, czego efektem jest wspomniane łysienie plackowate.

Co jeszcze może wpływać na łysienie plackowate? Stres! Wielu lekarzy zalicza łysienie plackowate do chorób psychodermatologicznych. Oznacza to, że nadmierne wypadanie włosów może być wynikiem wyczerpujących stanów emocjonalnych. Stres sprzyja nie tylko łysieniu plackowatemu, ale też „zwykłej” nadmiernej utracie włosów, i to zarówno u kobiet, jak i mężczyzn. W tym przypadku następuje jednak ich przerzedzenie, a nie powstawanie gołych, bezwłosych plam.

Utrata włosów nierzadko jest wynikiem zaburzeń hormonalnych. To tak zwane łysienie androgenowe, które może dotknąć obu płci. Charakterystyczne dla tego typu łysienia są pojawiające się na skroniach zakola, puste plamy na czubku głowy lub ogólne przerzedzenie włosów. Zakola mogą się również występować w tak zwanym łysieniu wężykowatym. Jednak te sięgają od części skroniowej głowy i mogą sięgać daleko w głąb głowy.

Czy istnieją zależności między pasożytami a łysieniem plackowatym? Okazuje się, że za wypadaniem włosów mogą kryć się również niewielkie roztocza zwane nużeńcami. Choć te niedostrzegalne dla ludzkiego oka pasożyty można zobaczyć jedynie pod mikroskopem, to jednak niestety potrafią one wyrządzić sporo szkód.

Nużeńce bytują w organizmie człowieka, najczęściej w torebkach włosowych czy gruczołach łojowych. Żywią się głównie łojem, lipidami, martwymi komórkami naskórka i przesączem osocza krwi. Pasożyty te mogą wywołać chorobę (nużycę), która najczęściej rozwija się u pacjentów z osłabionym układem immunologicznym. Wraz ze spadkiem odporności mogą się nasilać objawy skórne w postaci krostek, wyprysków, grudek czy zaskórników, a same nużeńce mogą przyczynić się do nadmiernej utraty włosów, w tym łysienia plackowatego. Co więcej, nieleczona choroba prowadzi nierzadko do zniszczenia mieszków włosowych, a nawet zahamowania wzrostu cebulek.

Dostrzegasz u siebie łysienie plackowate na brodzie? Przyczyny utraty zarostu mogą być różne. Warto jednak wiedzieć, że na charakterystyczne bezwłose plamy wielkości monety najbardziej narażone są osoby, które cierpią na inne schorzenia z autoagresji. Należą do nich: reumatoidalne zapalenie stawów, zapalenie jelita grubego, cukrzyca insulinozależna, choroba tarczycy – hashimoto, Leśniowskiego-Crohna czy Gravesa-Basedowa. Na łysienie plackowate brody może mieć również wpływ współwystępowanie łuszczycy, rumienia, bielactwa czy atopowego zapalenia skóry.

Łysienie plackowate na brodzie, ale i w innych rejonach ciała, występuje częściej u osób, u których w rodzinie zdiagnozowano wcześniej tę chorobę dermatologiczną.

Objawy łysienia plackowatego u dorosłych to przede wszystkim charakterystyczne łyse przestrzenie przypominające placki. Tak, jak już wspomnieliśmy, jest to przewlekła choroba dermatologiczna, która jest jedną z głównych przyczyn utraty włosów – na głowie, jednak nie tylko.

Jak szybko postępuje choroba? Wiele zależy od predyspozycji danego organizmu. Nierzadko bywa tak, że schorzenie rozpoczyna się od niewielkiego ogniska łysienia, a mieszki włosowe po rozpoczęciu leczenia zwykle odrastają w ciągu 3-6 miesięcy. Zdarza się również tak, że choroba przebiega fazowo, a nowe, odrastające włoski są pozbawione pigmentu. W przypadku zwłoki z wizytą u lekarza i wdrożeniem leczenia, a także w zaawansowanych stadiach choroby, może dość do łysienia plackowatego na nogach, rękach, brwiach, pachwinach czy innych częściach ciała.

Dostrzegasz nadmierne wypadanie włosów? Zastanawiasz się, czy to łysienie plackowate? Jakie badania warto wykonać? Jeżeli zauważysz u siebie niepokojące zmiany, warto udać się z tym do lekarza pierwszego kontaktu, aby ten zlecił Ci wykonanie pełnej morfologii. Nierzadko za problemem wypadania włosów, oprócz stresu, stoją niedobory niektórych pierwiastków, witamin czy po prostu anemia. Dobrze jest też zgłosić się do dermatologa lub trychologa. Ten ostatni dysponuje specjalistycznym sprzętem, który pozwala zbadać stan i jakość włosów, dzięki czemu może dobrać odpowiednią kurację na potencjalne łysienie plackowate. Czy włosy odrosną? Podjęcie szybkich działań, a także skrupulatne wypełnianie zaleceń lekarza lub trychologa może zahamować rozwój choroby i poprawić wygląd.

Czy istnieje skuteczna terapia na łysienie plackowate? Jak wyleczyć i pozbyć się tej choroby skóry? Trzeba podkreślić, że nie ma jednej skutecznej formy terapii na łysienie plackowate. Nowe metody leczenia dobierane są indywidualnie do pacjenta, jego wieku, rodzaju łysienia oraz stopnia zaawansowania choroby. Powodem tego jest fakt, że przyczyna choroby wciąż nie jest do końca znana.

Co może zatem przepisać Ci lekarz na łysienie plackowate? Leki, które najczęściej są polecane przez dermatologów, mają na celu przede wszystkim zablokować atak na organizm ze strony układu immunologicznego, a także pobudzić do odrastania włosów. Zwykle stosuje się zatem leki wykazujące działanie immunosupresyjne, czyli m.in. glikokortykosteroidy i cyklosporynę. Ta ostatnia zażywana jest jedynie doustnie, natomiast te pierwsze mogą być podawane doustnie lub miejscowo, jako maść na łysienie plackowate. Glikokortykosteroidy nierzadko są też wstrzykiwane w miejsca objęte ogniskiem zapalnym.

Nie tylko glikokortykosteroidy są stosowane na łysienie plackowate. Lek, który podawany jest wraz z nimi lub samodzielnie, to roztwór minoksydylu. Jest on wcierany raz lub dwa razy dziennie w skórę głowy, a jego zadaniem jest pobudzenie cebulek do wzrostu. Zdarza się jednak, że występują tutaj skutki uboczne w postaci łuszczenia i zaczerwienienia skóry.

W niektórych przypadkach lekarz może zalecić na łysienie plackowate preparaty, które wywołują miejscową reakcję alergiczną. Ta powoduje wzrost liczby białych krwinek, a w konsekwencji porost włosów. Najczęściej wykorzystywanym lekiem o takim działaniu jest Difencypron.

Przy leczeniu łysienia wykorzystuje się także antralinę, czyli maść, która stosowana jest również w leczeniu łuszczycy. Pomocne są też liczne zabiegi m.in. fototerapia, karboksyterapia, mezoterapia, krioterapia czy kriomasaż. Warto również stosować na łysienie plackowate szampon o odpowiednich właściwościach, a więc delikatny i nie podrażniający skóry głowy. Postaw na szampony do włosów, które wzmacniają cebulki i nie naruszają warstwy lipidowej naskórka. Wybieraj także bogato odżywcze odżywki do włosów czy witaminowe lub keratynowe maski. Co ważne, jeśli łysienie występuje w innych rejonach pamiętaj, aby stosować również delikatne kosmetyki do ciała czy, w przypadku panów, niepodrażniające kosmetyki do golenia.

Leczenie łysienia plackowatego nie należy do prostych. Wiedzą to niewątpliwie wszyscy ci, którzy od lat zmagają się z tą trudną chorobą. Dlatego poza farmakoterapią warto włączyć też inne, domowe sposoby na łysienie plackowate. Leczenie naturalne opiera się głównie na wyciszaniu stanów zapalnych oraz stymulowaniu mieszków włosowych do wzrostu.

Medycyna alternatywna może wspomóc kurację zaleconą przez lekarza, przy czym podczas wizyty warto wspomnieć mu o chęci stosowania ziół na łysienie plackowate. Domowe sposoby to m.in. masaże głowy, nacieranie skóry głowy sokiem z cebuli (działa przeciwzapalnie i bakteriobójczo), żółtkiem jajka (zawiera ogrom protein) lub aloesem (świetnie łagodzi podrażniania), a także wypijanie wywarów ziołowych: pokrzywy, krwawnika, liści brzozy, łopianu, tymianku czy skrzypu polnego.

Jak jeszcze możesz sobie pomóc zredukować łysienie plackowate? Dieta to kolejny ważny element wspomagający odrastanie nowych i silnych włosów. Ta powinna obfitować w warzywa i owoce, które dostarczą Ci witamin A, C, D i E, a także z grupy B. Koniecznie zadbaj również o dostarczenie swojemu organizmowi odpowiednich pierwiastków: cynku, magnezu, wapnia, chromu, żelaza, potasu, wapnia czy krzemu.